Impresionismo.

Oeps, al meer dan 3 weken geen bericht geplaatst..., dus hoog tijd voor een update.

Ik logeer op dit moment bij Nienke, Diego en kleine Maxi in hun schattige huisje in Salta. Friso is na 2,5 heerlijke weekjes weer terug in Ithaca. Maar goed, laat ik beginnen waar ik de vorige keer geëindigd was:

MIAMI! Het was uiteraard heerlijk om Friso weer te zien! Hij stond op het vliegveld nog maar 5 minuutjes bij mijn bagageband te wachten en toen kwam ik er al aanlopen... Soepeler kon het haast niet gaan! Inmiddels was het al wat warmer in Miami dan de maand ervoor, dus we hebben de eerste dag op het strand doorgebracht. Ben ik eindelijk eens een keer bruiner (nou ja, minder wit) dan Friso..., heeft ie me na die ene dag al ingehaald!

Met de bus en te voet hebben we de omgeving van Miami verkend. Echt, wat een gigantische mooie huizen hebben ze toch! Ook zie je de meest prachtige auto´s en jachten... Dit is echter maar in een klein gedeelte van Miami. We zijn bijvoorbeeld ook door Little Havana gelopen, een bekende wijk waar veel Cubanen wonen. Hier zijn de mensen echt niet rijk, maar feesten kunnen ze wel! We kwamen middenin een groot straatfestival terecht! Live muziek, veel eten en vooral genoeg alcohol (Heineken was trouwens hoofdsponsor, helemaal populair daar). Voor een paar dollar kon ik op de foto met een enorme slang om me heen. Dat moest ik natuurlijk even doen!

Ook hadden we een tour geboekt naar de Everglades (natuurgebied in Florida). In een airboat gingen we het moeras in, waar we veel vogels en ook een stuk of 3 krokodillen hebben gespot. Daarna kregen we ook een show te zien met allerlei wilde dieren. Hier kon je op de foto met een klein krokodilletje met een elastiekje om zn bekkie. Dat durfde Friso ook wel! Beetje toeristisch allemaal, maar ach...

Na 4 dagen Miami zijn we via Bolivia naar Argentinië gevlogen. En ja hoor, bij de aankomsthal stonden Diego en Nienke met kleine Maxi op ons te wachten! Het was zo apart, maar ook heel leuk om Nienke weer te zien! Vooral met zo´n lief, klein zoontje goed ingepakt in de draagzak op haar buik!

De eerste avond heeft Diego ons direct kennis laten maken met de Argentijnse cultuur. We kregen sterk gekruide thee (Mate genoemd) en een BBQ met vele kilo´s vlees. Argentinië staat bekend om het lekkere vlees en dat snap ik helemaal! Diego´s zus had een mooi hostel voor ons geregeld in het centrum van Salta.

In het begin hebben we het wat rustig aan gedaan, omdat een muggenbult op m'n been (nog vanuit Suriname) flink was gaan ontsteken. Heb antibiotica voorgeschreven gekregen en ben een week lang elke dag naar een medisch centrum gegaan om de wond te laten behandelen.

Salta is een leuk stadje omringd door bergen, dus het was echt geen straf om daar wat langer rond te hangen. De omgeving is zo mooi, je hoeft er eigenlijk niets eens de stad voor uit om dat te zien! Zo ben ik bijvoorbeeld samen met Nienke met de kabelbaan de berg op gegaan die pal tegen het centrum ligt. Friso en Diego zijn gaan lopen! Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht over de gehele stad en de wijk (Ville Mitre) waar de Nienke, Diego en Maxi wonen.

Voor Diego was het heel leuk dat Friso mee kwam (en andersom ook natuurlijk), omdat Friso Spaans kan spreken. Friso moest wel even wennen aan het verschil in de uitspraak, maar hij pakte de draad heel snel op. 's Avonds hebben we meestal bij Nienke en Diego gegeten en potjes gekaart. Ook zijn we een paar keer bij het hostel gebleven -waar ook regelmatig flink geBBQd werd- om reiservaringen met andere reizigers te delen.

Ons eerste tripje buiten de stad bracht ons langs mooie dorpjes en prachtig gekleurde bergen naar de zoutvlaktes van Argentinië. Heel vreemd om ineens uit het niets zo´n enorm witte vlakte te zien. Heb even geproefd en ja, het is toch echt zout. Toen het iets beter ging met mijn been hebben Friso en ik een dagje geraft. De busrit er naar toe was minstens zo mooi als de natuur die we tijdens het raften zagen. De rivier was ondiep, maar het water behoorlijk wild, waardoor het voor ons amateurtjes een ongevaarlijk maar spectaculaire tocht was.

De laatste dagen hebben Friso en ik een auto gehuurd en zijn we naar Cafayate gereden. Onderweg reden we door prachtige berglandschappen. Dacht dat ik al hele mooie berglandschappen (bijv. in Nieuw Zeeland) gezien had, maar moet zeggen dat ik echt onder de indruk was! Er zijn daar veel verschillende soorten bergen (qua kleur, vorm en begroeiing) zo dichtbij elkaar, wat het heel erg uniek maakt. Als je al die overweldigende natuur ziet voel je je ineens zo klein en besef je hoe lang de aarde erover gedaan moet hebben om zulk soort natuur te vormen... Werd er zo door overdonderd, dat ik de neiging had om te gaan huilen. Misschien komt het door m'n voorkeur voor bergen, maar ik vond het duidelijk mooier dan de groene Amazone van Suriname.

Het gebied heeft ook veel wijngaarden en bij eentje zijn we gestopt, hebben we een rondleiding gekregen en een erg lekkere rode wijn gekocht... Van Cafayette zijn we naar Cachi gereden. Hier mogen de touringcars niet langs, omdat de weg op bepaalde plaatsen erg slecht en hobbelig is. We dachten dat we het mooiste gedeelte toen al gehad hadden, maar ook hier hebben we urenlang over een kronkelige heuvelige weg gereden langs de meest bizarre kale geelgrijze rotsformaties, echt prachtig. We hebben heel foto´s gemaakt, terwijl je weet dat het eigenlijk niet echt goed vast te leggen is. Vooral genieten van het moment dan maar...

Onderweg hebben we nog twee jonge meiden opgepikt die aan het liften waren. Ze kwamen uit Buenos Aires om dit prachtige stukje van hun enorme land te kunnen zien. De bergen van de weg van Cachi terug naar Salta waren weer veel begroeider, dit in combinatie met rood gesteente gaf ook weer een bijzonder effect. Ik denk echt dat deze trip tot nu toe qua natuur de mooiste is die ik tot nu toe gezien heb...

Veel te snel was het alweer tijd voor Friso om terug te gaan naar Amerika. Nienke ging gelukkig mee om Friso uit te zwaaien. Beetje mentale support kon geen kwaad. Daarna ging ik met haar mee naar huis. Diego heeft een heerlijk bed voor me geregeld en Lola de poes ligt elke avond gezellig bij mij.

Deze week heb ik ook eindelijk samen met Nienke paardgereden, iets wat ik heel graag wilde. We gingen door het bos, over een beekje, de bergen in met in de verte nog net zicht op Salta, heerlijk. Het laatste stukje terug naar de ranch was keihard in galop. Ging echt goed! Jiiiiiihaaaaa!! Als afsluiter leerden we als echte cowgirls om lasso te werpen. Dat is nog niet zo makkelijk, maar wel leuk om eens te proberen.

Als ik dit allemaal zo even snel opsom lijkt het net of er alleen maar prachtige momenten zijn, maar er zijn ook echt wel momenten dat er dingen tegen zitten. Zo is deze week mijn oude telefoon nog gejat (waar ik Argentijnse simkaart in heb) toen ik met Nienke uit een hele volle bus stapte. Ik heb er een belletje aanhangen die tingelt als de telefoon beweegt. Anders had ik het niet eens gemerkt... Het ging zo snel. Ik hou altijd netjes m'n hand op m'n tas, maar moest me vasthouden om niet te vallen en precies toen is het het gebeurd... De sneaky dader is helaas ontsnapt. Ik was heel boos, maar toen ik hoorde dat ze die telefoon (die in NL niets meer waard is) hier kunnen verkopen voor bedrag waar zij een maand voor moeten werken, voelde ik me ineens wel heel rijk en verwend. Ik heb mn goede telefoon (met NL'se simkaart) nog en kan als ik wil zo een nieuw telefoontje met Argentijnse simkaart kopen.... Er schijnen zelfs dieven te zijn, die weten dat toeristen verzekerd zijn en de spullen vergoed krijgen, dus die voelen totaal geen schuld. Bizar eigenlijk... Nou goed, mijn alertheid is weer helemaal op z'n scherpst!

Verder hebben we deze week niet zo veel bijzonders gedaan. Ben met Nienke mee geweest naar de Nederlandse les die ze hier geeft aan een Argentijnse meid. Verder zijn we vooral met Maxi bezig geweest (Nienke doet het echt heel goed als moeder) en hebben we lekker gekeuveld en gezellig gekletst over van alles en nog wat. Heb heel veel respect voor de manier waarop Nienke hier leeft. De cultuur is toch echt wel heel anders. Het leven is harder, maar de mensen zijn veel relaxter. In Nederland is het leven eigenlijk heel makkelijk, maar we maken het onszelf heel moeilijk door altijd meer te willen. Met Diego heb ik het ook veel over het cultuurverschil en we proberen elkaar de taal te leren. Hij mij Spaans en ik hem Nederlands. Zeker hier in het noorden spreken niet veel mensen Engels.

Morgen ga ik hier nog Pasen vieren. Dat is hier eigenlijk net zo belangrijk als Kerst. Daarna ga ik weer naar een hostel om mensen te leren kennen die ook richting Buenos Aires gaan reizen. Zou het echt niet erg vinden, nog langer bij Nienke te blijven, maar wil toch ook iets meer van dit prachtige land zien, maar liever niet helemaal in mn eentje. Gelukkig zijn hier veel toeristen die richten het zuiden reizen, dus dat komt vast goed!

Fijne paasdagen allemaal!

x