3e x

Verslagje van mijn derde bezoek aan de Filipijnen:

Friso heeft een project gedaan op het grote zuidelijke eiland van de Filipijnen, Mindanou. Ik ben daar vrijdag na aankomst direct naar doorgevlogen. Het was mooi om te zien waar Friso de afgelopen maanden zo druk mee was geweest. Vanuit daar zijn we naar het kleinere eiland Camiguin gevaren. Het is goed te merken dat hier nog weinig toerisme is, want ik word met mijn blonde haar weer eens ongegeneerd aangestaard en nagewezen. Ze beseffen dat je uit de ‘1e wereld’ komt en wij zijn voor hen eigenlijk wat beroemde sterren voor ons zijn… Vooral kinderen zijn super nieuwsgierig. Ze vragen waar je vandaan komt en hoe je heet, noemen je vriend en vertellen je (of zingen) hoe mooi ze je vinden. Zo lief! Toch blijven ze beleefd en houden altijd een paar meter afstand. Ik heb tijdens elk bezoekje hier nog geen enkel bedelend kind aangetroffen. Mensen hebben niet veel bezittingen, maar er is wel altijd voldoende water en voedsel. Water in overvloed zelfs, daar kom ik zo nog even op.

Camiguin heeft de meeste vulkanen per vierkante meter ter wereld! Het is lang geleden dat de laatste vulkaanuitbarsting is geweest en door de vruchtbare grond is het een grote groene oase! Friso en ik zijn met twee gidsen de vulkaan Hibok-Hibok opgeweest. De keren dat ik in mijn leven een berg beklommen heb, was er eigenlijk altijd wel een trappetje of touw om de klim makkelijker te maken. Deze keer niet! Het was klauteren en optrekken aan rotsen en bomen. Het was heel leuk en avontuurlijk, maar zeer vermoeiend. Zelfs Friso vond het pittig, nou dat wil wat zeggen! Moet toegeven dat de gids mij het laatste stukje heeft ondersteund, want mijn benen trilllden van vermoeidheid. De twee volgende dagen hadden we beiden zo’n spierpijn dat we rondliepen alsof we in onze broek gepoept hadden. Achteraf konden we er wel om lachen en het was zeker de moeite waard.

Ook zijn we met een boottocht van 12 uur van Manilla naar Coron gevaren. Prachtig om langs al die eilandjes te varen. We hebben weer de onderwaterwereld bezocht. Dit keer hebben we wrakduiken gemaakt. We zijn door schepen gezwommen die tijdens de WOII op 30 meter diepte zijn gezonken. Als onervaren duiker wordt dit afgeraden. Ik vond het ook best spannend en mysterieus om door die kleine ruimtes te zwemmen en de machines en gereedschappen te zien liggen. De laatste duik was hilarisch! Het was in een meer waar de watertemperatuur flink varieerde. We hebben voor het eerst zonder wetsuit gedoken. Het zag op sommige plekken wazig van het warme/hete opstijgende water. De bodem was heel zacht. Je kon er bijna een meter in wegzakken. Onze duikgids dook er met z’n hoofd in als een struisvogel, gevolgd door Friso. Jammer dat ik geen camera bij me had, het zag er zo maf uit! De slappe lach hebben met een zuurstofmasker is een rare gewaarwording! Die bodemcrash heb ik maar even overgeslagen. Eenmaal boven water vertelde Friso dat het gigantisch stonk... Had de gids niet verteld natuurlijk.

Vorige week is Luzon (het eiland waar Manilla op ligt) flink getroffen door een tyfoon. Van maandag op dinsdag werd ik in de nacht/ vroege ochtend wakker van enorme wind die langs het gebouw blies. Ik heb in m’n slaperige bui nog de kleren van Friso van het balkon gehaald en ben weer in slaap gevallen. In de ochtend viel het allemaal wel mee. Pas later op de dag hoorde ik van de tyfoon. De harde wind, de enorme regenval en ook hoge vloedgolven hebben enorme schade aangericht. In onze wijk Makati viel het mee doordat de grote gebouwen veel bescherming bieden en er is hier een goede waterafvoer. Wel lagen wel overal op straat takken, vuil en andere omgewaaide spullen (her en der ook bomen). Hier is het vrij snel weer opgeruimd, maar andere delen van de stad en het eiland zijn veel zwaarder getroffen. De hele stad lag plat en Friso hoefde niet te werken. We hebben er maar een gezellig filmmiddagje van gemaakt. Op dat moment was ik blij dat ik veilig in onze wijk Makati zat (toch een soort coconnetje) en niet in een klein hutje of op een bootje... Verschrikkelijk! Gelukkig zijn tyfonen goed te voorspellen en zullen we niet snel verrast worden. Er waren dan gelukkig ook relatief weinig (dodelijke) slachtoffers. R.I.P.

Ik had nog meer willen typen, maar dat is er niet van gekomen. Morgen vlieg ik weer terug naar Nederland, dus ik ga me voorlopig voor de laatste keer tegen Friso aan nestelen...

In december zien we elkaar gelukkig weer terug! We gaan dan tijdens de feestdagen heerlijk samen zijn met familie + vrienden en dan begin januari voor langere tijd in Manilla wonen... Voor de achterblijvers die nog een leuk vakantieadresje zoeken, jullie zijn meer dan welkom! De Filipijnse eilanden zijn prachtig... Laat het me weten. X